Waar vind je de houvast in deze wereld als je (hoog)gevoelig bent?
In onze maatschappij hebben we veel benamingen voor als je anders bent. Maar wat is normaal? We hebben allemaal een eigen unieke blauwdruk en wat voor de een werkt, hoeft niet te werken voor de ander.
De reguliere geneeswijze heeft allemaal medicatie om mensen te ondersteunen. Ik heb het idee dat dat vaak helemaal niet werkt. Dat het ons niet bij de oplossing brengt van onze “klacht” maar ons juist verder van de oplossing vandaan houdt.
Ons lichaam is prachtig en vertelt ons wat er aandacht vraagt. Maar luisteren we wel of zoeken we een snelle oplossing zodat we verder kunnen racen op de snelweg van het leven?
Zou het niet heerlijk zijn als we het juiste “medicijn” zoeken door de binnenweggetjes van het leven op te zoeken? Dat we uitrusten tijdens een picknick in de natuur en samen zijn met lieve mensen zodat we ontspannen? En dat we ons laten inspireren door andere mensen?
Vaak is het antwoord nee en denderen we door. Het lichaam negerend en vanuit de angst blijven doorgaan. Want wat gebeurt er als we vertragen of misschien wel stoppen? Kunnen we het aan om te voelen of is dat te heftig? We kennen allemaal wel het liedje: “Working 9 to 5, what a way to make a living”. Veel mensen hebben geen tijd om te vertragen of te stoppen. En als dan noodgedwongen het pensioen voor de deur staat, kan het zijn dat het elastiekje knapt en dat het lichaam na al die jaren van stress reageert met een hartaanval. Nooit ergens last van gehad, hoor je dan wel eens.
Stoppen met werken of minder werken is voor veel mensen geen optie. Er moet immers geld verdient worden voor de hypotheek, de huur, de boodschappen of de benzine. Alles is harstikke duur. De meerderheid van de mensen wordt armer en er is een kleine groep welgestelden die alleen maar rijker wordt.
Laten we ons vooral afvragen blijven afvragen of we nog op koers zijn. Als we ons daar de tijd voor gunnen, kunnen we kijken of het tijd is om bij te sturen of onze koers volledig te veranderen. Er is wel lef voor nodig om andere keuzes te maken. Je kunt de keuze maken om te veranderen maar red je dat alleen?
We weten vaak niet eens meer hoe het met onze buren gaat. We zeggen hallo of misschien zelfs dat niet eens. Wat speelt zich af achter de deuren van de huizen bij jou in de straat? We kunnen elkaar zo goed versterken en ondersteunen als we daar voor open staan het echt zien. Maar als we “blind” worden en na een dag hard werken verdwijnen achter een laptop, tv of computerspel hoe “rijk” zijn we dan? We “hebben” veel maar vaak is er sprake van geestelijke armoede.
Door te verbinden en hulp te vragen of te geven, maak je jezelf en anderen sterker en zoek je de verbinding van hart tot hart. En dan kun je er op vertrouwen dat er iemand voor je is als je het moeilijk hebt.
Volgende jaar staat de “50” voor de deur en steeds vaker voel ik de behoefte om te schrijven en te delen wat ik ervaar. Mijn ervaringen zijn niet de jouwe maar misschien kan ik je inspireren of is het fijn om even te herkennen dat je niet de enige bent die dit zo ervaart. Mijn vraag aan jou is: wat geeft jou houvast en wat zijn jouw “medicijnen” in dit leven? Houvast hebben we allemaal nodig van tijd tot tijd. Ik wens je dat je jezelf kunt zijn en dat je je omringt voelt door lieve mensen.
In november bestaat ’t Voetenparadysje al weer 12,5 jaar. Ik geniet van de mooie ontmoetingen die daar plaatsvinden! Wil je weten wat jouw unieke blauwdruk is? Dan nodig ik je van harte uit voor een handleessessie. Ben je toe aan ontspanning, kom dan eens langs voor een voetreflexmassage. Heerlijk om even oude energie op te ruimen en ontspannen naar huis te gaan weer. Je kunt ook je tenen laten lezen in de praktijk. Een ontzettend leuke en interessante manier om te zien wat er nu aandacht vraagt in jouw leven. De tenen liegen niet en zijn een ontzettend mooie spiegel.
Wil je me iets vragen, bel me of stuur me een whats app bericht.
Lieve groeten,
Esther